Leymebamba, de start

Leymebamba, een klein dorpje ter hoogte van 2300 meter, is even onze nieuwe thuisbasis. Het is gelegen op de overgang van het Andersgebergte naar de jungle. Het staat bekend als “la seja de la selva” (de wenkbrauw van de jungle). Maar de bergen zijn in dit dorpje wel meer aanwezig dan de jungle. Hier verblijven we twee maanden om als vrijwilligers Engelse les te geven aan de lokale gidsen, andere geïnteressseerden en jongeren tussen 12 en 16 jaar. In ruil voor onze inzet krijgen we slaapplaats en eten. We wonen hier in een familiehuis met een aanpalend hotelletje en voelen ons er echt thuis. Toeristen zien we hier praktisch niet, daar het laagseizoen is. Leymebamba is ook nog maar sinds enkele jaren een trekpleister voor toeristen.

Het leven in Leymebamba beschrijven, is een onbegonnen zaak. Elke dag ontdekken we hier nieuwe zaken. We zijn heel blij dat we in dit dorpje even kunnen verblijven, en het leven hier meer van binnenuit kunnen beleven. Het dorp kent intussen onze gezichten en elke dag leren we wat meer mensen kennen. Iedereen is ons heel dankbaar voor onze Engelse lessen. De ontvangst was dan ook enorm hartelijk. Daarnaast worden we hier goed begeleid door de coördinator van het project, Meibel Arevalo.

De eerste dagen in dit Andesdorpje verkenden we de omgeving wat en bezochten we het museum. Het museum herbergt artefacten van de Chachapoyas (een volk dat in deze streek leefde van 800 na Chr. tot de inval van de Incas in de vijftiende eeuw). Hier zijn voornamelijk de objecten en mummies opgeslaan van de site “Laguna de los condores.” Aan het museum hebben we tevens – en voor de eerste maal - een alpaca gezien! Dit is een grappig beest dat op een lama lijkt. De wol ervan is trouwens een van de duurste... (enorm fijn en goede kwaliteit)
Verder hebben we de markt in Yerbabuena bezocht. Dit dorpje ligt op een half uur rijden van Leymebamba. In Yerbabuena komen op zondag alle boeren, veehandelaars en ambachtsmannen/vrouwen samen om hun producten te koop te stellen. Op de plek toont zich hét leven in zijn totaliteit! De bedrijvigheid, de actie, mens én dier, de confrontaties, stemmen, geluiden, en dan nog de omgeving, de bergen,... een heuse belevenis!

Deze week maakten we ook onze eerste serieuze wandeling! Het pad leidde ons naar “la Golgona”. Dit is een site met enkele huizen van de Chachapoyas, op ongeveer 3000 meter hoogte. Het landschap waarin we onze voetsporen achterlieten, was prachtig. We passeerden velden, valleien, bossen, beklommen bergen en kregen ongeziene horizonten voorgeschoteld. Kortom, de wandeling was fantastisch. En de schoonheid van de omgeving werd na enkele uren wandelen in haar sublieme karakter gesterkt door donder en bliksem! De magie van de bergen verscheen... De tocht duurde ongeveer een zestal uur, met enkele keren een zware stijging. Dit was te verwachten daar alle sites van de Chachapoyas op grote hoogten liggen.

Sinds maadag zijn we hier leraar en lerares Engels. We geven (nu nog) samen les aan 1 klas van ongeveer een vijftiental leerlingen. Dit doen we drie maal per week van 20:00 tot 21:30. (gedurende de dag zijn de gidsen boeren) Er zijn echter nog geïnteresseerden voor wie we nog een goed uurrrooster moeten uitwerken. En daarnaast wachten we op de inschrijvingen van de jongeren. Hun lessen zullen in de namiddag liggen.
De eerste les ging heel goed. De mensen zijn enorm gedreven en willen echt wel bijleren. Hun Engels is soms hilarisch. Maar dat geldt dan waarschijnlijk ook voor ons Spaans (ja, het lesgeven verloopt in het Spaans!).

Waarom ze hier Engels willen leren, is een lang verhaal. In het kort: sinds men in 1996 een belangrijke site heeft ontdekt (Laguna de los condores), heeft dit dorp een grote vooruitgang gekend. Een museum kwam, iets later een satelietverbinding voor telefoon en internet,... Samen met deze vooruitgang kwam eveneens de algekende persoon (met een januskop) “toerisme”. De participanten willen dan ook voornamelijk Engels leren omdat zij willen kunnen communiceren met de toeristen. Als gids bijvoorbeeld ben je naar Laguna de los condores drie dagen samen op pad (te paard) en dan is communicatie rond veiligheid, de weg en de site essentieel. Vóór ons werden al verschillende pogingen ondernomen. Zo heeft de NGO Caritas hier reeds Engelse lessen verzorgd. Dit gebeurde echter onregelmatig waardoor er slechts weinigen iets aan gehad hebben. (Caritas heeft wel andere goede zaken op poten gezet hier in Leymebamba. Onder andere de stimulatie en ontwikkeling van zuivelproducten) Daarnaast hebben sommige gidsen reeds een cursus gevold via een cd-rom. Het spreekt voor zich dat een taal leren via de computer niet ideaal is. We hebben bijgevolg onze handen vol! We starten vanaf het begin met een intensieve cursus. Na ons zullen de lessen verder gezet worden door andere vrijwilligers. Wie zich geroepen voelt....

Bij deze heeft u weer veel te lang achter een scherm gezeten, wend uw hoofd en ontdek de wereld

L&L

PS. aan mijn grote broer en wijze opa, beiden gevierd op dezelfde dag: een hele gelukkige verjaardag!!